حساسیت شدید
که بسیار نادر است.
ایمونوگلوبولین اچ بی اس شامل مقادیر اندکی از IgA می باشد. افرادی که IgA را در خون خود ندارند احتمال تولید آنتی بادیIgA را دارند که ممکن است باعث ایجاد شوک آنوفیلاکسی بعد از مصرف مواد حاوی IgA به صورت وریدی، در آنها شود. پزشک باید مزایای درمان با ایمونو اچ بی اس را در برابر احتمال ریسک واکنش حساسیتی شدید بسنجد.
ندرتا ایمونوگلوبولین انسانی هپاتیت بی می تواند باعث ایجاد افت فشار خون با واکنش آنوفیلاکسی شود، حتی در بیمارانی که سابقه درمان مناسب را با ایمونوگلوبولین های انسانی داشته اند.
بیماران باید از نشانه های اولیه واکنش های حساسیتی شدید از جمله کهیر، تنگی نفس، خس خس سینه، افت فشار خون و شوک آنوفیلاکسی آگاه شوند.
در صورت شک به ایجاد واکنش های حساسیتی و آنوفیلاکسی باید روند تزرق بلافاصله متوقف گردد.
ترومبوآمبولی
ترومبوآمبولی شریانی و وریدی که شامل سکته قلبی، ترومبوسیز عمیق وریدی و آمبولی ریوی می باشد می تواند به وسیله مصرف ایمونوگلوبولین ها ایجاد شود. هرچند ترومبوآمبولی برای ایمونو اچ بی اس مشاهده نشده است، بدن بیماران بهتر است قبل از مصرف ایمونوگلوبولین ها به صورت کافی هیدراته شود. احتیاط برای بیمارانی که سابقه ریسک فاکتور های ترومبولی (از جمله افزایش فشار خون، دیابت ملیتوس، سابقه بیماری قلبی، و یا بیماران ترومبوفیلیک ارثی دارند، بیمارنی که بی حرکتی طولانی مدت دارند بیماران هایپوولمیک شدید دارند، بیمارانی با احتمال افزایش ویسکوزیته خون) باید لحاظ گردد.
بیماران باید در مورد نشانه های اولیه تروبوآمبولی که شامل کوتاهی تنفس، درد، تورم اندام، نقص عصبی کانونی و درد سینه آگاه شوند و بلافاصله با پزشک مشورت نمایند.
این دارو باید قبل مصرف به دمای اتاق یا بدن برسد
بعد از کشیدن محلول به داخل سرنگ باید بلافاصله تزریق انجام گردد
رنگ محصول می تواند از حالت بی رنگ تا زرد کمرنگ و یا قهوه ای روشن متفاوت باشد. از مصرف محلول کدر شده یا حاوی ذرات شناور اجتناب گردد.
از مصرف دوباره باقیمانده محصول پس از باز شدن اجتناب گردد
مصرف در کودکان و نوجوانان
هیچ اقدامات و نظارت خاصی نیاز نیست
واکسن های ویروسی ضعیف شده زنده : مصرف ایمونوگلوبولین ممکن است با ایجاد یک پاسخ ایمنی به واکسن های ویروسی ضعیف شده زنده مانند سرخچه و اوریون و سرخک و واریسلا (زونا) برای مدت سه ماه تداخل پیدا کند.
بعد از مصرف این محصول، یک وقفه حداقل سه ماهه قبل از واکسیناسیون با واکسن های ویریوسی ضعیف شده زنده باشد.
ایمونوگلوبولین برای هپاتیت انسانی باید 3 الی 4 هفته بعد از واکسیناسیون با واکسن های ضعیف شده زنده مصرف گردد؛ و تجدید دوز واکسن ویروس ضعیف شده زنده باید با فاصله 3 ماه بعد از مصرف ایمونوگلوبولین هپاتیت بی انسانی انجام گردد.